Yogadocent Saskia Grootegoed is gespecialiseerd in klassieke Indiase yoga en yoga voor rugklachten en schrijft regelmatig verhalen voor Yoga by Happinez. Naar aanleiding van de coronacrisis vraagt ze zich af: hoe moeten we omgaan met angst in tijden van corona?
‘De angst slaat me tegenwoordig met enige regelmaat om het hart. Meestal gebeurt het ‘s avonds, net voor het slapen gaan. Ik kan het niet laten om nog even op mijn telefoon te kijken. De berichten die ik lees verontrusten me enorm. De corona-ellende is nog lang niet voorbij.
Het zijn vooral de beelden die me raken. Een Italiaanse arts die een filmpje doorstuurt vanaf de IC, een veertiger die vertelt hoe de ziekte zijn gezondheid sloopte, beelden van ouderen opgesloten in verzorgingstehuizen. Het hakt erin.
Angst en zorgen om familie
Ik ben niet zozeer bang om zelf ziek te worden, maar ik maak mij wel zorgen om mijn moeder, zo ongeveer de fitste zeventiger die er rondloopt. En ik maak me zorgen om mijn familie die in het buitenland woont. Wat als een oom of tante komt te overlijden door het virus? Kunnen we dan geen afscheid nemen? Kunnen we überhaupt nog wel vliegen dit jaar?
Een reis naar mijn yogaleraar in India kan ik ook wel vergeten, bedenk ik met enige gêne. Vliegtickets worden vast onbetaalbaar. En hoe gaat het überhaupt straks in India, als daar veel mensen ziek worden? En in New York? Wat als we een enorme recessie krijgen? Hoe lang kan ik dan nog de hypotheek betalen?
Je bent niet je gedachtes, je hébt gedachtes
Mijn mind komt in een soort rollercoaster-stand waarin angstige gedachtes elkaar steeds sneller opvolgen. Gelukkig herken ik het patroon, want ik heb eerder met dit bijltje gehakt. Van mijn allereerste yogalerares leerde ik dat ik niet mijn gedachtes ben, maar dat ik gedachtes heb.
Ik besef dat ik aan het panieken ben en in actie moet komen om het te stoppen. Een stukje wandelen of een paar rustige yogahoudingen doen. Vooroverbuigingen doen wonderen om mijn onrustige geest te kalmeren. Een tijdje geconcentreerd staren naar een stip op de muur, zoals Zenmeesters dat doen ook. Wat ik in ieder geval niet moet doen is in mijn eentje gaan zitten piekeren. Ik bel mijn vriend. Die zet alles direct in een ander daglicht. We hebben het even over andere dingen. Dat helpt.
Sinds mijn twintigste word ik bij tijd en wijle overvallen door angstige gedachtes. In eerste instantie dacht ik dat het hoorde bij volwassen worden en meer verantwoordelijkheid krijgen. Het maakte me onrustig en moe. Inmiddels weet ik dat het iets is dat mijn geest graag doet in tijden van stress.
Angst omarmen
Tijdens mijn yogastudie ontdekte ik dat twee eeuwen voor Christus iemand al een uitgebreide studie had gemaakt van de gekke apensprongen die onze geest soms maakt. In de yoga soetra’s van Patanjali, een zelfhulpboek avant la lettre, lees ik over klesha’s, ofwel vormen van lijden. Angst is daar een van. Angst lijkt misschien een goede raadgever omdat het ons beschermt tegen gevaar, maar onnodige angst is als een dikke deken die over onze heldere geest ligt, volgens Patanjali.
Ondertussen weet ik ook dat angst niet iets is dat je weg moet willen hebben. Daar wordt het alleen maar sterker van. Beter kun je de angst omarmen en een beetje de ruimte geven. Je kunt zelfs door de angst heen ademen leerde ik. Stevig staan met je voeten op de mat, je adem laten zakken tot diep in je buik en het rustig tegemoet treden.
Yogamat in de huiskamer
Mijn yogamat krijgt daarom voorlopig een vaste plek in de huiskamer. Ook neem ik even pauze van het nieuws. De stroom slecht nieuwsberichten die op ons afkomt is nu echt enorm. Ik realiseer me dat ik ervoor kan kiezen dit niet allemaal in mijn bewustzijn toe te laten. Want ja, het is goed om op de hoogte te zijn en je best te doen niemand te besmetten, maar de wereld is zeker niet gebaat bij angstige mensen.’
Deel je mening
Voel jij je angstig voor of door de gevolgen van het coronavirus? Vul onze poll en en praat mee. Dat kan hier.
3 reacties
Geef je reactie
Beste Saskia Grootegoed,
Je maakt je in je column druk over je vliegreis naar India en over geld: “Een reis naar mijn yogaleraar in India kan ik ook wel vergeten, bedenk ik met enige gêne. Vliegtickets worden vast onbetaalbaar.”
Ik vind dat nogal heftig om te horen van iemand die zegt Yogi te zijn. Ik raad je aan om te leren dat geluk daar niet te vinden is.
En ik raad Yoga magazine aan om eens kritisch te kijken naar degenen die ze het woord geven.
Ik reageer niet snel op dit soort dingen, maar wil hier wel even wat over zeggen: wat een negatieve onzin-reactie Josien. Saskia heeft heel realistische gedachten die iedereen – yogi of niet – mag hebben. Alles is goed toch? Ze hoeft zich daar niet eens voor te verontschuldigen, zoals ze wel doet. Wie ben jij om voor anderen te bepalen waar hun geluk te vinden is, hierover te oordelen en aan te nemen dat zij daar haar geluk zoekt. En voor Saskia: heel herkenbaar stuk. Bedankt voor het delen van je gedachten en tips, het heeft mij al geholpen.
Beste Josien, dank je wel voor je reactie. Ik snap dat je dit zegt, natuurlijk is geluk niet te vinden in reizen, vliegen of goeroes in India. Ik vind zelf dat Saskia heel kwetsbaar haar diepste angsten en hersenspinsels laat zien. Daar zitten ook ‘niet-yogi’ gedachten bij. Yogi zijn betekent voor mij niet dat je perfect bent, of alleen maar verlichte gedachten hebt. Het betekent bewust zijn van je gedachten, dat je in staat bent daar van een afstand naar te kijken. Saskia laat zien dat ze dat is, getuige de zin ‘bedenk ik met enige gêne’. Dus wat mij betreft is ze een ware yogi. Net als wij allemaal, imperfecte mensen als we zijn. ;-). Hartelijke groet, heb een heerlijke zonnige dag! Heleen Peverelli, hoofdredacteur