Liefde voor jezelf: zo gemakkelijk is dat nog niet. Het is vaak een gewoonte om streng te zijn voor jezelf, alleen breken we dan onze harten. En jouw hart hebben we juist nodig in de wereld! Laat je raken door een kort verhaal van journaliste Dagmar van der Neut.

Als je jezelf veroordeelt… dan breek je je eigen hart

‘Ik ben niet goed genoeg’ – waar komt dat zinnetje toch vandaan? Het bespringt haar op onverwachte momenten. Niet eens zo heel bewust. Als ze ’s morgens vroeg in bed ligt te piekeren over een opmerking van een vriendin. Als ze in de spiegel kijkt en ziet dat ze ouder wordt. Tijdens de yogales, als ze haar adem inhoudt en haar uiterste best doet nóg verder in een houding te komen.

Op het werk, als ze een opdracht inlevert. Het moet beter, mooier, slimmer, grappiger, feestelijker, luchtiger, soepeler. Dus duwt ze zichzelf tot het uiterste en het liefst nog iets verder. Zacht, denkt ze weleens. Mild, probeert ze. Maar het komt weer terug. ‘Niet goed genoeg’, klinkt het in haar hoofd. ‘Stommerd!’ ‘Dit kan beter.’ ‘Je had het anders moeten aanpakken. ’Is dit háár stem? Is ze haar eigen slavendrijver, haar beul, haar boze stiefmoeder? Zou ze zo tegen een ander spreken? Wie zichzelf veroordeelt, breekt zijn eigen hart. Het hare ligt al in duizend stukjes, zo zelden was ze tevreden over zichzelf. Lijm het, meisje, nu het nog kan.

Raap de scherven van je hart bij elkaar en maak het heel. En kijk er eens goed naar. Het is het enige wat je hebt. Koester het en doof dat vernietigende zinnetje door er één woord uit te halen. Dan krijg je een veel mooiere mantra: ‘Ik ben goed genoeg.’ Of haal er nog eentje uit: ‘Ik ben goed.’ En dan nog een: ‘Ik ben.’ Meer of minder is het niet. En juist dat is prachtig.

 

Op welke momenten ben jij te streng voor jezelf?