‘Ontspan… Niets is onder controle.’ Die uitspraak van spiritueel leider Adi Da is antigif voor de controlfreaks onder ons. Schiet je toch acuut in de zenuwen wanneer alles anders loopt dan je had bedacht? Verdiep je dan eens in het gedachtengoed van annica.
1. Besef wat annica is
Als het écht even donker is in je leven, voel je je naar. Dat hoef je niet ‘yogisch verantwoord’ af te zwakken. Soms is iets gewoon niet leuk. Punt. Dat mag je voelen. Ruimte geven. Dit is wat jou mens maakt. Tegenslag hoort nu eenmaal net zo goed bij het leven als voorspoed. Zie annica dus niet als trucje om weg te lopen bij wat er nu is. Dan mis je de rijkdom van wat deze les je te bieden heeft. Gebruik annica als je stopknop in plaats van je ctrl-alt-delete!
2. Voel het in je dagelijks leven
Om annica echt te voelen, is het zinnig om het begrip eens wat verder uit te pluizen. Wat betekent ‘vergankelijkheid’ voor jou? Ontdek dat niet door te denken, maar door te zien. Te voelen. Te ervaren. En te doen. Ben je visueel ingesteld? Kijk dan bijvoorbeeld naar hoe de dag langzaam overgaat in de nacht. Of hoe de zon ondergaat. Ben je meer van de zintuiglijke ervaring? Ervaar dan dat de wind langs je wangen aait. En ook weer verdwijnt.
Annica in de natuur
De natuur is de meest inspirerende leraar als het gaat om vergankelijkheid. De blaadjes die van de bomen vallen en een natuurlijk tapijtje vormen op de grond; dat heeft iets magisch. Maar het kan ook best even een somber gevoel geven. Hoe troostend en hoopgevend is het vervolgens als in de lente weer langzaam knopjes aan de bomen komen! En een eigenwijze krokus stiekem alvast de kop opsteekt. Vogelgetjilp om je heen… Heerlijk, dat alles steeds verandert.
Wanneer je je opent voor de veranderingen in de natuur, leer je automatisch dat elk einde tegelijk een nieuw begin betekent. En dat het dus ook onontkoombaar is dat iets moois in je leven weer verdwijnt. Om vervolgens, in een vernieuwde vorm, naar je terug te komen.
Annica onderweg
Ook zonder natuur in de buurt kun je annica ervaren. Annica is namelijk overal. Herken het als je onderweg bent, in de steeds veranderende energie wanneer er mensen in en uit de trein of bus stappen. Voel het wanneer een collega aankondigt dat hij of zij een andere baan heeft gevonden. Of wanneer het tijd is om uit Savasana te komen na een yogales. Niets blijft.
3. Integreer annica in je practice
Van je yogales ken je het vast al: hoe je steeds de ene houding moet loslaten en inruilt voor die andere fijne of minder fijne asana. Maar tijdens een vipassanaretraite ga je pas écht annica beleven. Denk bij vipassana aan tien dagen lang, tien uur per dag mediteren – auw… Een van de dingen die je tijdens de uren meditatie van (de inmiddels overleden) goeroe Goenka dan via een geluidsopname naar je hoofd geslingerd krijgt, is: ‘Annica, annicaaaaa’.
Maar werkelijk, ondanks dat je benen branden van het lange zitten en je linkervoet wéér slaapt, troost het. Ook dit moment gaat weer voorbij, leer je te beseffen. Als je de meditatiesessie hebt overleefd, blijft een gevoel van tevredenheid en ruimte.
4. Neem annica als rode draad in je leven
Op moeilijke momenten kon je jezelf in het begin rationeel al wel vertellen: dit gaat voorbij. Maar door veel te oefenen vóél je het op een gegeven moment ook. Je ervaart dat na elke dip ook weer een piek komt, zoals na elke inademing een uitademing.
Dat alles voorbij gaat, betekent tegelijk dat dit moment nooit meer terugkomt. Ook al heb je ruzie, voel je je niet lekker of ben je er op alle fronten van je leven gewoon even klaar mee, je zal nooit meer exact ditzelfde moment beleven.
Je hier bewust van worden kan een enorme rust en verstilling brengen. Je beseft: het zijn mijn gedachten die hier een enorm ding van maken, maar wat er is, is in feite alweer veranderd of verdwenen. Het heeft jou al losgelaten. Nu mag jij het zelf ook loslaten.
Ook leuke dingen gaan voorbij
Ja maar… Mooie momenten, moet je die niet juist vasthouden? Nou… Ieder mens is op zoek naar geluk. En geluk is iets dat je zomaar kan overvallen.
Het gevoel dat alles klopt. Een magische zonsondergang, of de oneindige liefde voor je kind als je het in totale overgave ziet slapen. Ineens word je je bewust van je geluksgevoelens. Was dit maar voor altijd, kon ik dit maar vasthouden: zo’n gedachte brengt je direct in je hoofd en uit het moment.
Maar als trouwe beoefenaar van annica weet je dat vasthouden geen zin heeft. Dat het alleen maar lijden opwekt, omdat je tegen de natuurlijke stroom van het leven ingaat. Ook leuke dingen gaan voorbij. En dat is oké, want er komt weer iets anders voor in de plaats. Ontwaken in deze kennis geeft je ultieme bevrijding.
Wellicht bereik je dat vandaag nog niet. Laat je dan gewoon tot die tijd inspireren door de meesters in vergankelijkheid. De natuur. Jouw menselijk lichaam. Je adem. Passanten op straat. Het leven.
Meer inspirerende verhalen uit de yogafilosofie lezen? Lees bijvoorbeeld eens dit verhaal. Of schrijf je in op onze nieuwsbrief en ontvang maandelijkse mooie verhalen.
0 reacties
Geef je reactie