Schrijver en journalist Francine Postma schrijft over haar ervaringen met Yin yoga. Deze keer vraagt ze zich af: hoe zit het met mijn innerlijke steun? Niet best, blijkt als ze op de mat ligt en haar docent een persoonlijke vraag stelt.

‘In hoeverre steun jij jezelf?’ vroeg mijn yogalerares. We lagen op onze buik op ons matje, in de Sphinx: Benen plat, bovenlichaam in een lichte achteroverbuiging, armen voor ons steunend op de grond. Een kalme, onverstoorbare houding, bedoeld ter versteviging van de onderrug.

Elke week concentreerde mijn lerares zich op een thema in deze vijfdelige Yin-cursus. Vandaag was het tijd om ons te verdiepen in de rug, ‘dat deel van het lichaam dat je nooit direct ziet’. Volgens mijn yogalerares staat de rug voor het verleden, voor alles wat achter je is. ‘Maar de ruggengraat staat ook voor innerlijke steun’, vertelde ze. En toen stelde ze die vraag.

‘Ik val mezelf voortdurend af’

Het leek of ik langzaam verstijfde toen ik hem tot me door liet dringen. Want opeens besefte ik, dat ik mezelf helemaal niet steun. Integendeel: ik val mezelf voortdurend af. Alleen had ik me dat nooit eerder zo helder gerealiseerd.

De kritische stem in mijn hoofd

Ik dacht altijd dat ik ‘gewoon’ onzeker was. Daarom deed ik altijd heel erg mijn best. Met succes: ik slaagde met mooie cijfers voor mijn eindexamen, ging studeren, kreeg een baan, had een relatie en een bloeiend sociaal leven. Maar niemand hoorde de kritische stem in mijn hoofd, die me de hele dag voortstuwde: ‘Doe niet zo stom’, ‘Onhandige kluns!’, ‘Hou nou eens je mond!’, ‘Je ziet er niet uit’, ‘Heb je nou alweer honger?’, ‘Slappeling!’. Als een zure juffrouw liep ik mezelf de hele dag te verbeteren, aan te sporen en uit te foeteren. Het was nooit goed genoeg, het kon altijd beter. Eigenlijk kon ik maar beter stoppen met al mijn halfslachtige pogingen, want met mij zou het toch nooit wat worden.

Ik was zo gewend geraakt aan die kritische stem, dat ik me niet eens meer realiseerde dat die van mezelf was. Ik voelde me wel vaak verongelijkt en moedeloos, had allerlei lichamelijke klachten en ook geestelijk was ik niet bepaald stabiel. Tot twee keer toe raakte ik overspannen, burn-out, hoe je het ook wilt noemen. Maar zodra het weer een beetje ging, pakte ik het oude regime van heel hard mijn best doen weer op.

Yin yoga zorgt voor een andere aanpak

Als ik heel eerlijk ben, is die kritische stem er ook nu nog, terwijl ik toch al een poos probeer milder voor mezelf te zijn. Ik ben nog steeds voortdurend bang om niet te voldoen. Liggend in de sfinx liet ik dit inzicht op me inwerken. ‘Hoe lang wil je nog zo doorgaan?’ vroeg ik mezelf in stilte. ‘Is het niet eens tijd voor een andere aanpak? De oude werkt overduidelijk niet.’ Even bleef ik zo liggen. Toen nam ik een besluit: ik stop met mezelf naar beneden halen. Vanaf nu sta ik achter mezelf. Met dank aan Yin yoga!

Francine Postma is schrijver en journalist. Meer informatie vind je op: francinepostma.nl

Foto: Arjaan Hamel

Ben jij ook toe aan Yin yoga? Op Yoga by Happinez vind je fijne Yin yogalessen.