Ze schijnen te bestaan: yogi’s die helemaal op de yogamanier leven. Ze mediteren, doen geen vlieg kwaad, oefenen asana’s en pranayama. Maar hoe haalbaar is dat voor een drukke westerse yogi? We vroegen het Suzanne Bosman (55), radiopresentator bij EenVandaag en tot 2013 één van de bekendste gezichten van RTL Nieuws.

suzanne bosman - yoga lifestyle

Je kruiste zuiverheid aan (saucha). Vertel?

‘Omdat mijn leven zo vol is, wil ik de basis op orde hebben. Na een drukke periode ga ik als een malle wasjes draaien en mijn huis poetsen.’

In de yogafilosofie gaat saucha ook over zuivere, positieve gedachtes. Ik las dat je je vaak bewust bent van de donkere kant van het leven. Ben je een piekeraar?

‘Dat valt mee, maar ik kan wel overvallen worden door een gevoel van onheil, een soort aanwezigheid. Dat overkwam me heel sterk toen corona in maart toesloeg. Alles leek af te sterven. Als ik mijn dierbaren niet meer kan omhelzen, wat doe ik hier dan nog? Die melancholie, dat gevoel van totale zinloosheid, kon mijn moeder ook hebben, net als haar Duitse familie.’

Hoe helpen yoga-oefeningen (asana’s) als je het onheil voelt?

‘Jeetje, ik word bijna emotioneel van de vraag. Ze helpen me enorm. Zodra ik de studio inloop en de wierook ruik, voel ik mijn adem en hartslag al zakken. Een van de juffen noemde de zaal ‘the safest room’. Zo voel ik het ook, zeker in tijden van totale chaos. Bijvoorbeeld toen mijn moeder negen jaar geleden na een kort, heftig ziekbed stierf. Tijdens de les kom ik weer thuis bij mezelf, voel ik me veilig en gezien. De vaste reeksen van Bikram en Ashtanga vind ik dan ook heerlijk, ze geven me houvast. Helemaal in een groep. Het lijkt wel een choreografie als die bewegingen samenkomen.’

En wat betekenen ademhalingsoefeningen (pranayama) voor jou?

‘Adem is de basis van alles. Dat vind ik ook zo mooi aan yoga. Er komt zoveel uit het leven in samen. Being comfortable in uncomfortable positions, dat is voor mij de essentie van yoga. Als nieuwspresentator was mijn adem altijd al belangrijk. Die moet laag zijn, rustig. Maar de yoga trainde me om er nog beter mee te werken. Om mijn hartslag omlaag te brengen, mijn gedachtes te sturen. Als ik goed adem, kan ik elke ingewikkelde situatie aan. Mijn Duitse oma zei het al: “ach ja kind, bleib durch atmen”.’ Lacht: ‘Maak ik die hele yogareis, en bij wie kom ik uit? Mijn oma.’

Ook focus (dharana) lijkt me onmisbaar in jouw werk.

‘De adem brengt meteen focus mee. Vlak voor elke uitzending ga ik zitten om mijn adem op orde te krijgen. Daarna kan ik alles hebben. Marathonuitzendingen, zoals rond 9/11, maar ook ‘kleine’ improvisaties. Bijna dagelijks komt er tijdens de radio-uitzending een nieuw onderwerp binnen. Terwijl ik een ander interview houd, word ik daar in mijn oortje over gebrieft. De sport is om volledig kalm te klinken, zodat de luisteraar niets meekrijgt van mijn stress.’

Onthechting (aparigraha) heb je niet aangekruist. Je geeft niet veel om, bijvoorbeeld, spullen?

‘Die gehechtheid heb ik leren loslaten toen mijn man en ik tweeënhalf jaar geleden verhuisden. We verruilden ons huis in Hilversum voor een tweekamerappartementje in Utrecht, een bewuste keuze. Dan gaat alles door je handen en realiseer je je wat daadwerkelijk belangrijk is. We hebben veel weggegeven en naar de stort gebracht, maar de eethoek – het centrum van ons gezinsleven – ging zonder twijfel mee.’

Ook bij zelfstudie (svadhyaya) geen vinkje, terwijl je graag yogajuf wilde worden, toch?

‘Klopt. Als ik onze juffen zie lesgeven, met zulke oprechte aandacht en mooie woorden, dan zou ik dat ook wel willen. Toch gaat het de laatste tijd minder door mijn hoofd. Gelukkig kun je zo’n teachertraining op elke leeftijd nog doen.’ Lacht: ‘Dus als het onheil volledig heeft toegeslagen… Dan kan ik altijd weer terug naar wat er echt toedoet, namelijk de yogamat.’

Wie weet, want doorzetten (tapas) zit sowieso in je karakter.

‘Ja, ik heb radicale keuzes gemaakt. Ik stapte over van de NOS naar RTL Nieuws in een tijd dat dat als journalist not done was. Ook ik dacht in het begin: dit is het niet helemaal. De mensen waren anders en ik voelde me alleen. In dat soort situaties spreek ik mezelf streng toe: je wilde dit, ga er dan ook voor. Die instelling heb ik van mijn vader. Trouwens, bijzonder dat tapas innerlijk vuur betekent. Het vuursymbool heb ik na het overlijden van mijn moeder op mijn linkeronderarm laten tatoeëren, als een reminder. Tijdens de asana’s zie ik ‘m goed en dan besef ik weer: lééf, verdorie!’


Zelf aan de slag met de yogi lifestyle? Doe mee met een les via Yoga by Happinez.

Tekst: Suzanne Geurts Beeld: Iris Planting