Marylene Smeets: ‘Uiteindelijk was mijn ziekte een geschenk’

Ik logeer naast Delight Yoga!’ Het is een van de eerste dingen die Marylene vertelt wanneer ik haar ontmoet in de lobby van het hotel in Amsterdam Oost waar ze ver­blijft. Haar thuisbasis New York, waar ze in dienst is bij de Verenigde Naties, heef ze een week ingeruild voor Amsterdam. Om vrienden en familie te bezoeken, maar niet in de laatste plaats om haar boek te presenteren. Genadeloos geschenk – uitgepakt in New York draait om haar zoektocht naar een manier om te genezen van MS, een ziekte die het centraal zenuwstelsel aantast. Ze beschrijft de rollercoaster waarin ze belandt wanneer ze op haar 34ste de diagnose krijgt. Hoe ze zich rot schrikt van de klachten die horen bij MS: dubbelzien, tintelingen in de tong, aangezichtsverlamming en loopproblemen. Hoe beklemmend het voelt om haar vrije, luxe leventje in the city that never sleeps te verruilen voor een leven dat met name draait om haar ziekte. Alsof, zo zegt ze, ‘er een groot, zwaar hek om me heen is gezet’. 

Haar vragen over waaróm dit haar is overkomen zijn minstens zo impactvol als de lichamelijke klachten. Het zijn vragen waarin iedereen die ooit een heftige tegenslag heeft gekregen zich herkent: Waarom overkomt dit mij? Wat betekent dit voor de rest van mijn leven? Komt dit ooit nog goed? Zelf vermoedt Marylene inmiddels dat haar diagnose van MS te maken zou kunnen hebben met hoe hard ze altijd is geweest voor zichzelf. ‘Bij het geringste foutje gaf ik mezelf ervan langs. Ik maakte geen ruimte voor emoties en negeerde signalen van mijn lichaam. Dat heeft er misschien toe geleid dat mijn systeem zichzelf is gaan aanvallen.’

Yoga hielp mij voorbij mijn ziekte

‘Ik herinner me nog dat ik vooral zat te piekeren over hoe ik kon voorkomen dat ik verder achteruit zou gaan en op een dag in een rolstoel zou belanden. Totdat een vriendin opperde dat ik ook als missie kon stellen dat ik hier juist sterker en beter uit zou komen dan voor mijn ziekte. Dat was een eyeopener. Ik besefte toen dat ik aan het inzetten was op een 7, op overleven, op “minder slecht dan nu”. Terwijl ik ook voor de 10 mocht gaan. Ik zag ineens weer ruimte en besefte dat het hek iets was dat alleen maar in mijn hoofd bestond. En dat dat beeld me be­lemmerde om te gaan voor mijn mooiste leven.’

Haar voornemen leidt ertoe dat ze flink aan de slag gaat met zichzelf. Ze experimenteert met tarwe- en zuivelvrije diëten, probeert minder vaak alcohol te drinken, neemt tijd voor massages en integreert yoga in haar dagelijks leven. ‘Mijn missie was om mijn gezondheid te verbeteren. Daarnaast wilde ik mijn boek schrijven en blijven werken, en was ik flink aan het daten, want ik wilde de liefde van mijn leven tegenkomen. Natuurlijk liep ik al snel tegen mijn grenzen aan. Op die stressvolle momenten merkte ik voor het eerst hoe yoga me hielp in te zien wat ik op een dieper gelegen niveau aan het doen was.’ 

Ze vertelt hoe een docent in New York haar onbewust hielp tijdens een les. ‘Ik lag op een middag kwaad en verbitterd op de mat omdat ik vond dat het allemaal zo moeilijk ging in het leven. Ik kon alleen maar mopperen: Waarom is alles zo zwaar, waarom ben ik lichamelijk niet topfit, waarom kom ik de liefde van mijn leven maar niet tegen? Mijn yogadocent las een stukje voor uit het boek Comfortable with Uncertainty van Pema Chödrön. Het gaat over een vrouw die in de jungle wordt achtervolgd door tijgers. Om te ontsnappen pakt ze een liaan waarmee ze naar beneden klimt. Maar ze ziet dat er op de grond ook tijgers zijn en dat een muis aan de liaan aan het knagen is. Dan ziet ze een aardbeiplant met prachtig rode, sappige vruchten eraan. Ondanks de situatie durft ze een aardbei te pakken en daarvan te genieten. Wat ik tijdens die les besefte: je hebt alleen jezelf ermee als je niet geniet van die aardbei. Dat inzicht heeft mijn leven veranderd. Ik kan nu veel beter boosheid en bitterheid achter me laten, zodat ik het geluk in de kleine dingen kan blijven vinden.’ 

Magie op de mat

Marylene vertelt met zo veel bewondering over haar yogadocenten dat ik vraag of ze hen ziet als goeroes, als een soort hogere leermeesters. ‘Zeker! Een goeroe is voor mij iemand die me van donker naar licht brengt. Dat kan een yogadocent zijn, maar ook een regulier arts, een vriendin of een collega. Ik voel me omringd door goeroes.’ 

Tijdens haar zoektocht maakt ze door haar ‘goeroes’ dingen mee die ze nooit zou hebben ervaren als ze niet ziek was geworden, vertelt ze. Daarom alleen al vindt ze haar MS-diagnose, hoe zwaar ook, een geschenk. Ze herinnert zich hoe een spiritueel coach haar de symboliek uitlegde van dieren: dat elk wezen staat voor een aspect dat op dat moment een belangrijke rol speelt in je leven. ‘Ik weet nog hoe ik in New York op een terras zat te schrijven over mijn angst om mijn naasten pijn te doen. Voor het eerst begreep ik dat die angst voortkwam uit het feit dat ik mezelf als tienjarig meisje de schuld had gegeven van het verkeersongeluk waardoor mijn vader omkwam. Door dat besef kon ik die angst loslaten en dat luchtte enorm op. Ik voelde me er lichter door, alsof er iets vrijkwam. Ik ging er zo in op dat ik mijn yogales zou gaan missen, dus belde ik om dat door te geven en de volgende les te boeken. Na een paar uur wandelde ik alsnog naar de yogaschool, toen er ineens een libelle voorbijvloog. Die had ik nog nooit gezien in New York. Toen ik op mijn telefoon opzocht waar libelles voor staan, bleek het “transformatie” te zijn. Iets wat volledig paste bij wat er zojuist was gebeurd door het schrijven.

De yogales waarin ik daarna be­landde raakte me in eerste instantie niet zoals ik gewend was. Maar wat gebeurde er aan het eind van de les? We deden een asana die de docent zelf zelden deed, zei ze. De Dragonfly – de libelle, dus; een zittende houding uit de Yin yoga. Ik huilde van dankbaarheid, want het voelde alsof ik hiermee de bevestiging kreeg dat ik op de goede weg was met de genezing van mijn ziekte. Eens te meer besefte ik dat er magie zit in yoga. Dat yoga een manier is om de verbinding te maken tussen mijzelf en het hogere: dat gesprek met daarboven vindt plaats op de mat.’ 

Mijn ziekte werd een grote schoonmaak

Een ervaring die haar minstens zo raakte had ze een paar dagen geleden, toen ze een les volgde bij ‘haar’ Delight Yoga. ‘We deden een zittende vooroverbuiging die me deed denken aan de tijd waarin ik nog volop aan het worstelen was met mijn ziekte. Toen deed ik Paschimottanasana vaak omdat het je zenuwstelsel kalmeert. We hielden de houding minutenlang vast en aan het eind zag ik mijn derde oog, dat chakrapunt dat staat voor intuïtie. Ik heb dat maar een paar keer eerder ervaren tijdens een echt spirituele les: ik zie dan een diepblauw en lichtgevend oog voor me, wat me een diep gevoel van vertrouwen geeft. Vertrouwen dat ik er goed aan doe te kiezen op basis van mijn intuïtie. Dat is ook het gevoel dat ik nu, na letterlijk jaren van zoeken, heb over mijn leven: ik heb het goed gedaan. Dat op de laatste scan van zeven jaar geleden geen ontstekingen meer te zien waren, sterkt me in mijn overtuiging dat ik ben genezen. Sindsdien heeft de neuroloog ook geen behoefte meer gehad om me scans voor te schrijven. 

Ik denk dat ik het zo goed maak omdat ik mijn ziekte holistisch heb aangepakt. Inspirerende boeken zoals Anatomie van de ziel: de zeven fasen van kracht en genezing van Caroline Myss en Je kunt je leven helen van Louise Hay geven mij overtuigende voorbeelden van mensen die het net zo hebben aangepakt. MS heeft me de kans geboden om op alle fronten grote schoonmaak te houden. Ik kijk nu vol vertrouwen naar de toekomst: naar mijn leven waarin MS geen rol meer speelt en waarin die grote liefde zich vast op een dag aandient. Mijn hele zoektocht heeft ertoe geleid dat mijn leven, dat ik vóór de MS-diagnose een 8 zou geven, nu voelt als een dikke 10.’ 

Meer weten over Marylene en haar boek? Ga naar www.marylenesmeets.eu.