Sommige mensen maken van hun lichaam moeiteloos een mooie Boog (Dhanurasana), anderen lukt het – ook met jarenlange beoefening van yoga – bijna niet om achterover te buigen. Yogadocente Anat Geiger legt uit waarom. 

De Boog (dhanurasana)

De twee fysieke redenen die een pose lastig of onmogelijk maken, zijn spierspanning en botcompressie,’ vertelt Yin yogadocente Anat Geiger. ‘Spieren zijn te slap of niet soepel genoeg om ver in een bepaalde houding te komen, óf je botten duwen op elkaar. Spieren kun je flexibeler of sterker maken door ze te trainen. Aan die soepelheid zit wel een grens: vanaf een bepaald punt kan die alleen nog maar afnemen, wat gebeurt als je niet blijft oefenen. Maar hoe je skelet in elkaar zit, daar kun je met training helemaal niets aan veranderen.

Ehud zegt dat zijn hele lichaam altijd al flexibel was. Dat is kenmerkend voor mensen met een skelet dat veel beweging toelaat. Anno’s rugspieren zijn na meer dan drie jaar yoga echt goed getraind, ze zijn sterk en soepel, maar hij kan toch niet ver in die achteroverbuiging komen. Dat ligt dus niet aan zijn spieren, want dan zou hij spanning moeten voelen in zijn buikspieren bij het achteroverbuigen. Maar als ik Anno vraag: “Wat voel je?”, wijst hij direct naar zijn rug. Hij voelt daar een beperking, zijn botten komen in compressie. Dat zit zo: ruggenwervels hebben uitsteeksels. Als je veel ruimte tussen je wervels hebt, kun je – zoals Ehud – ver achteroverbuigen zonder dat die uitsteeksels tegen elkaar aan komen. Anno heeft die ruimte niet. De wervels duwen tegen elkaar aan en daardoor kan hij maar beperkt achteroverbuigen. Beide houdingen zijn goed en correct uitgevoerd. Aan hoe iemands skelet is gebouwd, kan yoga nooit iets veranderen.’  

Twee variaties op de Boog (Dhanurasana)

Ehud (39, webdesigner en yogadocent, links op de foto): ‘Ik was altijd al flexibel in mijn rug. Vroeger deed ik aan oosterse vechtkunst en op de middelbare school kreeg ik yogales, bij beide activiteiten was die flexibiliteit van mijn lichaam zichtbaar. Toen ik jaren later weer begon met yoga, kon ik direct makkelijk achteroverbuigen. Maar ik had niet voldoende kracht in mijn buikspieren om uit de pose te komen. Ik boog achterover en vervolgens zat ik als het ware “vast”. Ik had wel flexibiliteit, maar geen kracht. Nu ik meer kracht heb ontwikkeld, kan ik mijn aangeboren soepelheid beter beheersen en sturen. Beide zijn meer in balans.’

Anno (49, sportleraar en yogadocent, rechts op de foto): ‘Drieënhalf jaar geleden ben ik begonnen met yoga. Ik was direct verkocht en volgde drie, vier keer in de week lessen. Yoga voelde zo goed voor mijn hele lichaam. Als kind was ik vrij soepel in mijn spieren en die soepelheid kwam door yoga terug. Bij achteroverbuigingen kom ik alleen niet ver. Daar heb ik nooit een punt van gemaakt. Je moet ook niet alles willen. Gewoon kijken wat mogelijk is en niet forceren – en andere poses gaan prima. Vooroverbuigingen zoals Uttanasana en Paschimottanasana kosten mij bijvoorbeeld niet veel moeite.’

Beeld: Saskia van Osnabrugge, styling: Annemieke Paarlberg, Visagie: Astrid Timmer