Acteur, presentator en programmamaker Johnny de Mol doet al tien jaar aan yoga. Thuis, op zijn werk, en zelfs in de auto: ‘Vlak voor een auditie concentreer ik me op mijn ademhaling, en voel ik me meteen krachtiger.’

 

Wanneer ben je met yoga begonnen?

‘Dat is zeker al tien jaar geleden. Ik had destijds een hernia en zag een operatie niet echt zitten. Mijn zus Daniëlle raadde me yoga aan. Eigenlijk wilde ze me al een tijdje dat zetje richting yoga geven, hoor, en dit was natuurlijk dé kans voor haar. Twee jaar lang deed ik elke week trouw Ashtanga yoga, bij Katiza Satya. Het resultaat was verbluffend. Zowel lichamelijk als mentaal. Ik ervaarde meer rust, focus en zelfvertrouwen en maakte kennis met de kracht van de ademhaling.’ 

En hoe werkt die kracht voor jou?

‘Sinds ik heb gevoeld hoe het is om bewust met ademhaling bezig te zijn, ondervind ik ook het verschil met de momenten waarop ik dat niet doe. Natuurlijk, je ademt altijd, maar soms doe je dat maar heel oppervlakkig, of je houdt je adem zelfs krampachtig vast. Dan stroomt het niet. Door me op mijn ademhaling te concentreren, voel ik me krachtiger en ben ik meteen in het nu. In het nu gebeuren de mooiste dingen. Ik pas deze techniek vaak vlak voor een auditie toe, soms gewoon in de auto of waar dan ook. Even flink doorademen en ik heb die filmrol al voor 99 procent op zak, haha!’

Vind je het moeilijk om tijd vrij te maken voor een yoga-uurtje?

‘Voor yoga maak ik tijd. Juist in drukke perioden, waarin mijn agenda bomvol staat, is het een must voor me. Het lukt me niet om er een vast tijdstip voor te vinden, het is maar net hoe mijn week eruitziet. Daarom ben ik ook zo blij met Wilma, mijn yogadocente. Zij komt soms bij me thuis, soms ergens op locatie. Ze is flexibel in tijd, maar ook in de practice die ze geeft. De ene keer net wat rustiger aan, omdat ik bijvoorbeeld een zware dag achter de rug heb, om er een andere keer weer een schepje bovenop te doen. Laatst ben ik de ochtend gestart met yoga, samen met het groepje mensen met wie ik op de planken sta. Dit was voorafgaand aan een behoorlijk pittige repetitiedag. Wat een cadeautje!’

Hoe ziet jouw ideale yogales eruit?

‘Ik hou niet zo van dat zweverige, dat hummen is niets voor mij. Heel streng hoeft ook niet. Als ik er even niet helemaal bij ben, of mijn monkey mind niet tam krijg, dan is dat ook goed. Wat ik belangrijk vind is dat ik er plezier in heb. Met de mondhoeken omhoog gaat alles makkelijker, op de mat, maar ook in het dagelijks leven. Iemand groeten met een lach, een keer sorry zeggen terwijl die ander jou afsnijdt of mensen vrolijk goedemorgen wensen, het is allemaal zo moeilijk niet. En je krijgt er veel fijne energie voor terug. Met een glimlach voelt alles gewoon lichter!’

Ben je door yoga milder geworden, voor de mensen om je heen en voor jezelf?

‘Milder in de zin van meer begrip of empathisch vermogen? Nee, dat heb ik gewoon van huis uit meegekregen. Die sociale, zachte kant, die er altijd al in zat, laat ik nu wel meer zien in de programma’s die ik maak, zoals De Wensboom en SynDROOM. Kinderen en verstandelijk gehandicapten zijn zo mooi puur dat het elke keer weer heerlijk is om met ze te werken. Als mijn intenties niet oprecht waren, dan zouden zij daar zo doorheen prikken. Voor mezelf ben ik altijd al vrij relaxed en mild. Misschien komt dat ook wel omdat succesvol zijn of blijven me niet zo bezighoudt. Ik ervaar het bijvoorbeeld niet als druk. Als je iets doet met alles wat je hebt, wat je bent en waar je voor staat, dan denk je niet aan mislukken.’

Beeld: Harold Pereira