Levensveranderend kan het zijn: die ene les, die diepgaande ervaring op de mat. In De les van je leven delen verschillende yogi’s hun levensveranderende ervaring. Zo ook Mireille Wortel, yogadocent en moeder van Timme, Kiki en Bowi. Zij schakelt over op standje overleven als blijkt dat dochtertje Kiki op 2-jarige leeftijd een kiemceltumor tussen haar hart en longen heeft. Pas op de yogamat komt de verwerking.

‘Ik was 26 weken zwanger van mijn derde kind toen we hoorden dat Kiki een tumor had. In het begin wisten de artsen niet of ze het zou overleven. De heftigheid van deze boodschap kon ik op dat moment niet doorleven, het was te veel, te onwerkelijk. Gelukkig bleek er een behandeling mogelijk: vier chemo’s, een operatie en nog een vijfde chemokuur. In de maanden die volgden was ik continu in beweging, zowel mentaal als fysiek. Ik stond op, gaf de oudste een zoen en ging naar het ziekenhuis, waar ik mijn man afloste, die ’s nachts bij Kiki zat. Ondertussen had ik harde buiken door de stress. Op de dag dat Kiki werd geopereerd, was ik bijna 42 weken zwanger. Zodra ik hoorde dat de operatie was geslaagd, begonnen de weeën en beviel ik van Bowi. Van een kraamtijd was geen sprake; de dag na de bevalling ging ik alweer naar het ziekenhuis, naar Kiki. Heel af toe deed ik naast Kiki’s bed, als ze sliep, een korte meditatie om bij mezelf te komen. Dat gaf me dan net de steun die ik nodig had om overeind te blijven.

Na vijf maanden waren we eindelijk weer met z’n allen thuis. Ik besloot een yogaopleiding te volgen, omdat yoga en meditatie me zo veel steun hadden gegeven. Daar op de mat, in de Kindhouding, kwamen de tranen. Schone tranen noem ik ze, omdat ik de energie van het intense verdriet kon loslaten en de dankbaarheid en blijdschap kon voelen voor alles wat er nog was. Ik voelde me veilig en gedragen door de groep, die wist van mijn verhaal, en gedragen door de aarde. Die hele periode met Kiki was soms heel eenzaam geweest. De wereld draaide door, terwijl wij een reis maakten op een klein eilandje. In deze groep voelde ik me niet alleen. Deze mensen namen samen met de aarde een deel van mijn tranen op en dat gaf verlichting.

De intense periode met Kiki en mijn reis op het spirituele pad, maken dat ik de flow van het leven nu meer kan toelaten. Vroeger was ik altijd op zoek naar zekerheid, maar nu weet ik dat je het leven nooit onder controle hebt. De enige invloed die je hebt, is hoe je omgaat met wat er op je pad komt. Door dat besef maak ik me minder zorgen, voel ik me dankbaar voor wat er is en ervaar ik minder snel teleurstelling.’

‘Ik voelde me veilig en gedragen, door de groep en door de aarde’

Meer verhalen lezen over levensveranderende ervaringen op de mat? Ontdek het verhaal van Ylske.

Instagram Mireille: mireillewortel
Fotografie: Jaimie Peeters