In de lente begon ik aan een yin-cursus bij mijn vaste yogastudio. ‘Yin in person’ heette de cursus en iedereen die meer wilde weten over yin yoga kon eraan meedoen. We zaten nog midden in de Lockdown en ik merkte dat ik behoefte had aan tijd voor mezelf, tussen al het thuiswerken, lesgeven en zorgen door. De cursus werd online gegeven; ik kon gewoon vanuit mijn eigen huis meedoen. Op onze slaapkamer maakte ik een yogaplek voor mezelf en ik instrueerde mijn gezin: vijf dinsdagavonden mocht ik niet gestoord worden.

Meebewegen met yin en yang

Elke cursusavond had een thema. De tweede ging over de seizoenen. Mijn lerares legde uit dat ook de seizoenen in te delen zijn in “yin” en “yang”. Van de stille, yinne winter, waarin de natuur zich terugtrekt, naar de yange lente, via de nog yangere zomer naar de yinnere herfst, waarin de bomen hun blaadjes weer laten vallen. ‘Eigenlijk zouden wij die cyclus van de natuur moeten volgen, zei ze. ‘Deels doen we dat natuurlijk al. Als het buiten koud is, ga je naar binnen en maak je het vuur aan. Als het warm is, ga je juist naar buiten. Maar waar ik op doel gaat verder dan “binnen” en “buiten”. Als het goed is, is er tijdens het jaar ook een golfbeweging van “bezinning” naar “actie” en weer terug. Van je terugtrekken, plannen maken en doelen stellen naar die plannen ook uitvoeren. Van zaaien naar oogsten, van schaarste naar overvloed. Zo is elk seizoen geschikt voor een bepaalde stap. Nu, in de lente, is het tijd om eens goed te kijken naar wat je wilt veranderen en daar een begin mee te maken.’

Liggend op mijn mat, mijn ogen gesloten, liet ik haar woorden tot me doordringen – wat een fijne manier om iets te leren! De Lockdown was begonnen in december – de yinste maand. Normaal gesproken ben ik dol op de winter; ik hou van knisperende kou en rode wangen, van koekjes bakken en kaarslicht. Maar ik hou ook van de lente, hoe alles weer ontwaakt. Alleen was het dit jaar, alsof er niets was ontwaakt. De lange, stille winter ging maar door – het was ook steeds zo koud. Ik was deze cursus begonnen uit behoefte aan tijd voor mezelf, maar opeens besefte ik dat ik behoefte had aan iets anders. Aan vrolijkheid, beweging. Aan yang!

Meer yang in plaats van yin

‘Misschien kun je morgen al een eerste stap zetten’, eindigde mijn lerares de les. Ik bleef nog even liggen. Hoe bracht ik meer vrolijkheid in mijn leven, meer yang? Opeens dacht ik aan mijn hoelahoep, die stond te verstoffen in de kelder. Ik herinnerde me hoe blij ik altijd werd van het hoelahoepen, vooral als ik er salsamuziek bij aanzette. Het leek eeuwen geleden dat ik dat had gedaan. De volgende morgen haalde ik het ding naar boven en zette Juan Luis Guerra op. Diezelfde middag zag ik het eerste groene blaadje aan de appelboom in mijn tuin.

Zo hoelahoepte ik de Lockdown uit, de zomer in. Ik, die dacht dat ik behoefte had aan rust en stilte, bleek een tekort aan yang te hebben. Grappig dat ik daar uitgerekend door een yin-cursus achter was gekomen. Het maakt me nieuwsgierig. Welke inzichten gaat yin yoga me nog meer geven?

Francine Postma is schrijver en journalist. Meer informatie vind je op: francinepostma.nl

  • Meer lezen? Francine schrijft een serie over Yin yoga en schreef eerder over hoe Yin yoga haar hielp bij het werken van de dood van haar moeder.

Foto: Arjaan Hamel