Michelle de Bruijn over Robina Courtin: ‘Zij is de rockster onder de nonnen’

Wat was je eerste gevoel bij Ven. Robina Courtin?

‘Alsof ik thuiskwam. Jarenlang was ik op zoek geweest naar een boeddhistisch leraar, maar ik kon me aan niemand committeren. Ik zocht iemand in wie ik mezelf kon herkennen. Lekker direct, down to earth. Vier jaar geleden, tijdens een retraite, zag ik haar voor het eerst. Ik weet nog dat we een meditatie deden bij een zachtaardige leraar, waarna zij de zaal binnenstapte. Een en al energie, vurig en ondeugend. Toen iemand zei dat de meditatie “heerlijk ontspannend” was, reageerde zij zonder omhaal: “Wát, ontspannen? Mediteren is trainen!”. Tijdens die dagen viel mijn zoektocht weg, zij bood de plek waarnaar ik verlangde.’

Wat maakt haar zo’n goede leraar?

‘Bij andere leraren kwam vroeg of laat mijn scepsis bovendrijven. Daar waren ze weer, de vragen en twijfels. Die vielen weg bij haar. Juist omdat zij me uitdaagde om de discussie op te zoeken, want vanuit een onderzoekende geest ontstaat ruimte om jezelf te ontwikkelen. Mijn weerstand mocht er zijn; heel bevrijdend. En ik vind haar ook hilarisch.’

Hilarisch, waarom dat?

‘Ik moet zo lachen om haar verhalen. Ze was altijd al vrij extreem, een echte rebel. Schoppen tegen de maatschappij om op te komen voor de minderbedeelden. Eerst was ze activistisch, toen feministisch, later steunde ze de Black Panthers. In wezen was dat allemaal vluchten voor zichzelf, bekende ze. Voor mij is zij de rockster onder de nonnen. Ik noem haar ook wel Ven Rob, een knipoog naar J.Lo, de bijnaam van Jennifer Lopez.’

Welke wijsheid van Robina Courtin zul je niet snel vergeten?

‘Neem compassie. Bij mij bleef dat een concept, zelfs als de Dalai Lama het uitlegde. Ja, dacht ik, wat hij kan is out of my reach. Robina brengt zo’n begrip terug naar het rauwe leven. Ze vertelde over twee verkrachte nonnen die toch compassie voor hun daders hadden. Ik zou woest zijn, maar zij bekeken het in het licht van karma: vanuit hun eigen karma zouden óók de daders later nog leed ervaren. En daar hadden zij compassie voor. Compassie is dus een veel complexere kwaliteit dan medeleven tonen.’

Wat is je mooiste moment met haar?

‘Het afgelopen jaar had ik zo’n liefdesverdriet. Impulsief vloog ik naar Madrid, waar Robina op dat moment was. Niemand wist van mijn komst, maar ik werd meteen uitgenodigd om ’s avonds met haar op pad te gaan. Daar struinden we, arm in arm. Ik, afrokapsel en boomlang, en zij, kaal, in haar gewaad en bij mij tot borsthoogte komend. Met haar vlijmscherpe analytische blik liet ze me inzien waar liefde eindigt en gehechtheid begint. Ik zat vast in mijn zelfgecreëerde verhaal dat mijn ex en ik “voor elkaar gemaakt waren”. Door dat inzicht ontstond van binnen ruimte. De scherpe pijn verdween en is nooit meer teruggekomen.’

Spreek je Robina Courtin nog?

‘Ja, sinds Madrid hebben we regelmatig contact. Maar ze is er altijd, diep in mij. Dan hoor ik haar stem: Michelle, blijf altijd zelf onderzoeken.’